[Andzius-San]

Po paru dniach było ponad pięciuset samurajów, część musiała się jeszcze podszlifować, ale zawsze to coś.
Na początku wysłałem karne ekspedycje do wsi z którymi były kłopoty. W pierwszej z której nie wrócił żaden samuraj, ludzie przysięgali, że nikogo tu ze stolicy nie było. Przetrząsnęliśmy cała wieś i nic nie znaleźliśmy, więc nic im nie zrobiliśmy. Drugą wsi, w której jednego samuraja ranili, a drugiego zabili otoczyliśmy, aby nikt nie mógł się wydostać. Potem wjechaliśmy do wsi. Większa część wieśniaków, rzuciła się do ucieczki, ale było paru, którzy chwycili za widły drągi i zaczęli nas atakować. Tego było za dużo natychmiast ich wycieliśmy. Wieś została srogo ukarana, ale nie zniszczona.
Zacząłem do innych wsi wysyłać oddziały do w wsi 40 ludzi : 15 starych wyjadaczy, a resztę można powiedzieć zielonych. Wszystkie wsie natychmiast uznały władze księżniczki i zaczęły dostarczać do zamku daniny. Zostały też wzięte pod ochronę.
Następnie samurajowie zaczęli poszukiwać rabusiów, na razie nam uciekają, ale nie atakują wsi, bo się boją czy w któreś z nich nie stacjonuje oddział samurajów. Mam nadzieję, że ich szybko złapiemy.

[Andzius-San]

Niestety z innych Chanatów nie było żadnych wiadomości. Tak jakby o nas zapomniano. Nie wracali też żadni posłańcy.
Miasto i zamek zostały doprowadzone do porządku. Wszedzie jest porządek, ludzie zadbani, czyści. Przestępczość spadła prawie do zera. Powoli, powoli handel zaczął się dźwigać.
Wojska powiększyły się do 2000 samurajów. Są dobrze wyćwiczeni.
Wszystko idzie w dobrym kierunku. Na jutro zostałem zaproszony do Księżniczki

[Andzius-San]

Wczoraj rano przybył wysłannik od Cesarza, był tajemniczy. Z nikim nie rozmawiał tylko udał się do Księżniczki.
Przybyłem na spotkanie z Księżniczką o wyznaczonym czasie. Wchodząc okazało się, że nie jestem, siedział tam wysłannik Cesarza i paru doradców cywilnych. Wszyscy mieli nietęgie miny. Ukłoniłem się wszystkim i usiadłem na swoim miejscu. Księżniczka poinformowała nas oficjalnie o przybyciu dostojnego gościa z wiadomościami od Cesarza. Wysłannik poinformował nas, że zgodnie z wolą Najjaśniejszego Księżniczka ma do końca roku wziąć ślub. Wybraniec musi być samurajem, ale nie musi być księciem. Kandydata musi zaakceptować Cesarz. Jeżeli  Księżniczka nie wyjdzie za mąż, zostanie jej wyznaczony mąż i otrzyma polecenie popełnienia seppuku.
Wszystkich nas poruszyła ta decyzja, ale co było robić mus to mus. Następnie podano herbatę i przekąski, ale nikt prawie nic nie ruszył tak wszyscy byli poruszeni wiadomością. Po dwóch godzinach spotkanie zostało zakończone. Ja udałem się samurajów, poinformować ich o tej decyzji. Należało się spodziewać, że niedługo pojawią się zalotnicy ze swoimi pocztami. Będziemy mieli pełne ręce roboty.

Jedyna dobra wiadomość, to że zboże pięknie rośnie. Dla zgłodniałych ludzi to bardzo ważne.

[Andzius-San]

Cały dzień trwały pracę nad powiększeniem miejsc mieszkalnych, w stajniach. Zaczęliśmy budować poza miastem osiedle w którym mogliby mieszkać wyśmienici goście. Mieszkańcy zaczęli przystrajać swoje domy. Każdy chce prezentować się jak najlepiej.
Tylko Księżniczka chodzi smutna, zamyślona.
Do kierowania pracą i pomocy przy niej wysłałem dwustu samurajów.
Porozsyłałem również patrole na wszystkie strony świata, aby nas zawczasu powiadomiły o nadciągających gościach.